Terwijl prachtige citaten alleen blijven staan, eerst nog
met de draadjes uit het breiwerk van elkaar

gescheiden, het boek open op schoot, zon die rare vlekken
maakt van plant en been, bloot en

door het handwerk bedekt, later overgenomen in deze
verzameling maar zonder duiding nog en gulzig

nu teruggebracht naar de rechtmatige eigenaar, en ook ik,
alleen, wacht op dat onderhandse en

beslissende verkeer, dat openliggen totdat de vingers mij
sluiten, reis ik op eenzelfde manier als

de schrijver, steek dwars de straat over om aan de overkant
alleen maar koffie te drinken en na te denken over,

de beker ronddraaiend vlekken makend op het papier, dan
weer terug de katten aanhalen en

de dekens terugleggen en iets te eten maken en dan eindelijk
schrijvend volwassen worden.