‘Wij proberen altijd aanwezig te blijven, terwijl de geesten ons weg proberen te leiden. Onze vader die het getouw van de eeuwige terugkeer bemande. Onze moeder die zich naar het paradijs begeeft en de draad laat vieren. Volgens mijn manier van denken is alles mogelijk. Het leven ligt aan de basis van alle dingen en het geloof vormt de hoogste punt, terwijl de creatieve impuls, die zich ergens in het midden ophoudt, ons allen op de hoogte houdt. We stellen ons een huis voor, een rechthoek vol hoop. Een kamer met een eenpersoonsbed, een verschoten dekbed, een paar dierbare boeken, een postzegelalbum. Muren met verbleekt bloemetjesbehang vallen weg en barsten open als een prille weide badend in het zonlicht en een beek die uitkomt in een bredere stroom waarin een bootje met twee glimmende roeispanen en een blauw zeil ligt te wachten.’
Patti Smith, uit: M-train,
vertaald door Ton Heuvelmans
blewbird
11 juli 2016 — 12:20
De vertaler heeft zijn best gedaan, maar het Nederlands is te klein voor Patti’s visioenen. Ze is een van mijn heldinnen. Haar geschriften meestal zeer associatief, van het een op het ander en weer terug, dansend, ook in klank. She’s adorable.
alja
11 juli 2016 — 12:53
Ze ontroert me, ik kende nog niet haar boeken maar ik herhaal vaak het Broken Flag, bijvoorbeeld.
alja
11 juli 2016 — 13:33
en zon jij!
Blewbird
11 juli 2016 — 20:02
Haar ‘Pale Blue Eyes’!