laveren

Zoals ik tussen de dozen mijn adem inhoud en
andere vitale delen behoed door mijzelf zo smal
mogelijk te maken, schuifel

langs de torens waarin mijn leven tegen de flappen
van de kartonnen omhulsels duwt, en alleen de
poes de hoogste bereikt door

spinnend het evenwicht te verstoren, zo zorgvuldig
beheers ik het gesprek. De oudsten kenden andere
namen, een moeder die altijd

zong, zeggen zij. Ik wacht op dat wat er volgt, de
lepels tikken, de bijna lege borden geven muziek,
ik herinner me haar stilte. Nu

wandelen zij van boerderij naar dorp, komen langs
dit erf, zien hoe tabaksbladeren gedroogd worden
in deze tuin, horen de geluiden van

nieuwe beesten. Een hondje dat mijn vader naast
zich op de voorbank wilde, een kat die mee naar
binnen mocht, kippen die bleven

leven. De hof steeds kleiner maar de wereld steeds
groter. Ik zeg niets, volg hen eerst nu, gehoorzaam
bijna. De hekken blijven open.

(vanwege de verhuizing zijn we de komende weken
wat minder bereikbaar)