‘De liefde bepaalt wie we echt zijn’. De krant
ligt reeds in de kattenbak maar

herinner me hoe de film was opgebouwd in
zwijgende mistige beelden waarin alleen

het blauw van het water als kleur aanwezig was.
Herinner me hoe de regisseur

vooral de dialogen koesterde en geen jankend
verslag wilde en hoe de acteurs

geprezen werden vanwege hun intiem spel.
Herinner me jouw hand in de mijne.

Dat je je tegelijkertijd afvroeg of ons dat kon
bedreigen: jezelf verliezen in

een exclusiviteit die niet echt was maar het
gevolg van een ongewenst patroon.