Zo zonder dialoog zou het moeten zijn, zonder
verhalend aspect en ruwer ook.

Een stem alvorens haar op te nemen. Voldoen
aan zijn eisen is geen voorwaarde, geen

noodzaak ook, alleen handig om gezien te worden.
Vooropgesteld dat we dat willen.

Dat laatste komt er een beetje als excuus uit. We
dachten dat we wisten wat goed

voor je was. We wilden je stimuleren. Tot actie
laten overgaan. Maar geen

gesprek. De toon zeurt. Om alleen wakker te
worden met de tekst op mijn lippen.

Zingend en met een dansje voordat iedereen
opstaat en mij het juiste jurkje geeft.