Als mijn vader vroeger naar het spoor liep in
Een lange stille tocht, vroeg ik hem dan

Wat hij deed of waarom, zag ik ooit de anderen
Of de krans die ze naar het monument

Droegen? Niet eerder dan in de warme dagen
Daarna viel het staketsel van

Plastic en lint in ons beeld, de bloemen uit
Gewaaid, de overgang bewaakt

Mijn mamma druk kwebbelend in de auto en
Misschien het tempo van mijn vader

Wat langzamer, nooit zijn hand die wees, nooit
Zijn hele verhaal, altijd de stilte

Zoals nu, ik fiets over de rails, hij ligt daar maar
Ik buk en veeg de bladeren

log van 4 mei 2013, getiteld
immense kou