Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

doorkijkjes naar de wegen

De vraag is of de dichter gered moet worden.
Zie haar daar zitten, de plek

veranderd, de kijkrichting hetzelfde gebleven,
de ander altijd de ander.

Een schrijver op de fiets die afstapt bij de
keukentafel en zingt met haar

klassiekers en dan vraagt of zij gelukkig is.
Ze dacht van wel. Haar is

verteld dat er een Vader is en talenten en
dat het allemaal een kwestie is van

goed zoeken, pas als je iets vindt, kun je van
geluk spreken. Tien

versnellingen op je fiets brengen je eerder
thuis, zij zwaait na.

De ultieme vluchtpoging is het gedicht en
het gedicht een verzoek om te blijven.

 

 

« »