ook haar houd ik als een kind

Van alle kanten omhuld door grijze regen
bevind ik me opnieuw op de wegen langs
het weiland, tussen

stad en dorp, toen en nu, ouders en kinderen,
schoolkameraden en minnaars, de baas en
haar gedienstige secretaresse.

Opnieuw dien ik mijn ontslag in, kruip in
de hoge vensterbank en kijk over het terrein,
verlaten nu zoals de

lege grasvelden alleen bij het hek de natte
schapen tellen. Hij talmt bij de lift, ik ren
over de trappen, hij

rookt zijn sigaret, ik volg de rook, dan zal
hij het portier dichtslaan, het raam opendraaien
en mijn wereld verlaten.

Ook daar de regen, zijn ruiten beslagen, mijn
lijf hangend over de fiets, de mond half open,
genade op iedere hoek.