“Ik moet daarvoor een woestijn in mezelf maken. Een ruige plek, weg van de wereld, waar de obsessies van alledag niet tellen. Een plek waar ik geen kritiek kan horen, geen complimenten, een plek waar ik mijn eigen demonen moet bevechten. Een plek waar het stil is, zodat ik heel misschien, even, een andere stem hoor.
Misschien kan ik beginnen met vijf minuten per dag op het keukenkrukje bij het raam. Ik heb daar uitzicht op een zanderige bouwput, heel ruig. Vijf minuten een halve meter dichter bij de hemel. Wie weet breekt de grijze lucht even.”

Carola Houtekamer, uit: Getroffen door inzicht, Nederland is geen land voor verpletterende visioenen, NRC DeLuxe essay, oktober 2014