Ik verwijder me van de stem uit de diepte nadat
Ik hem het nummer geef

Zoals ik zachtjes wegsloop van de beddenrand
En hem daar liggen liet zoals ik

Niet omkeek bij de douane maar hem langzaam
Leidde, ik fotografeerde hem

Dat wel, zoals ik hem nu in mij opneem, krom
Gebogen in zijn bed

Of toen, op een krukje bij het aanrecht de druppels
Vangend van de kraan

De tekening voor zijn vader kreeg echte tranen
Vanuit dat gat in zijn hart

De dokter maakt een grapje, zoals hij mij eens zei
Dat alles heelt