licht doorlatend
Zij kwam daar voor mij, zei zij. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Het is zo’n regel die blijft hangen…
Zij kwam daar voor mij, zei zij. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Het is zo’n regel die blijft hangen…
Lopend vallen er bloemen naar beneden, stof die los laat vanuit haar veilige bedrading, kraaltjes die mijn voeten doen rollen…
De lome tred zet zich voort in het hoofd. Schuifelend bijna hebben we handen nodig om de weg te vinden…
In schone witte gangen, de tegels koel, passeren zij. Dit keer met blote armen, ruggen nat, de gezichten rood boven…
Zijn hoofd is als de kleine ruimte achterin het schip. Versieringen van marmer, koperbeslag, het hout rood, zes kleine kinderen…
Hoe riet ruikt, nat nog met voeten in de aarde of de zomer vanaf een andere plek. De zwart-wit geblokte…
Soms kan ik zomaar huilen, had ze hem gezegd, een vreemde vrouw in een langzaam voorttrekkend gebied dat hem steeds…
Stel dat het de poëzie niet is. Bedenk dat het zelfs het schrijven niet is, niet de kunst, niet het…
Onbezochte plaatsen als die, linksom onder de oksels door, het is geen vakantie, zeg je, geen hoogseizoen, er valt eigenlijk…