Drie vriendjes tegelijk nodigen was net zoiets als drie maal per dag
een stukje schrijven en plaatsen, de voorraadkast

aanvullen en drie verschillende outfits aan een hangertje aan de deurpost,
zacht bungelend tot het moment daar was.

Van minimalisme was geen sprake, opruimen deden we niet, we wilden
ons niet hoeven beperken en we maakten grapjes over

het woordje loos, harteloos was daar niet bij. Jeugdig enthousiasme,
dat was het. Vreemd die tijd van overvloed, al was

voorzorg uit de gedachte aan schaarste natuurlijk een maatregel die
welkom was, vooruitkijken op de staat van

ouderdom, stramheid, armoede en gebrek aan inspiratie alleen maar
handig en het aanleggen van een goed gevulde kast

een soort van opvoeding uit vroeger tijden waar we gebruik van maakten,
en dat schrijven ging vanzelf en tussendoor en even vaak.