De dreiging van binnenuit was altijd veel groter dan die van
buitenaf, dat wat je hoorde als je bovenaan
de trap lag, verheffing van stemmen, kou die optrok, nerveus
zijn voor de lange tocht langs het water, school,
een jongen of drie, spreekbeurten, het zondags wiebelen vooraan
in de kerk, de buikpijn van je moeder, of je de
weg terugvond en partijtjes waarop je zittend op een ballon moest
blijven tot ze knalde, en later de liefde, hoe het
kind uit je moest komen, de dokter die meisje zei en die psalm
van je pake, en hoe dood dood was en hoe dat missen
voelde, terwijl nu het puin en het gif en het gehuil op je drukt,
het onrecht, de domheid, de herhaling, het spel van
macht, de toekomst iets lijkt van een grap uit de hippietijd en jij
die dacht aan bloemen in geweerhalzen.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x