Stuurt de een het laatste blad bovenin de boom, de ander schuilt
in zijn souterrain en ziet alleen wat benen, een geparkeerde

auto en de glasbak. Mijmert de eerste over lente en vogels en hoe
de katten tegen de ramen springen als ze het gefluit

horen, de ander zingt zelf en tuurt naar zijn scherm voor meer
uitzicht. Zegt de eerste iets over kwaliteit en

kwantiteit, is de ander het helemaal met mij eens over eerlijk delen
want dan krijgt hij meer. Dan is er een derde die

de auto pakt met panorama dak en gewoon doorrijdt, op tijd voor
alles, laarsjes achterin en noodvoorraden in de trommeltjes,

in rond handschrift op de koelkast de weekplanning net zoals heel
vroeger bij ons op de schoolborddeur. De eerste kraste dan

‘wijzigingen voorbehouden’ onderaan, de tweede veegde met zijn
billen de volgorde weg maar zij hield zich aan elke dag staande.