Waarom vertel je dat, vroeg hij en dus werd de speech met
dat kinderlijk detail herschreven in haar hoofd,
net zolang tot het goed was. Waarom ga je daar straks staan,
tik je tegen het glas en schraap je je keel, dacht
hij en ze wist het eigenlijk niet meer. De toespraak was voor
haarzelf blijkbaar, een korte samenvatting van
toen, een zwemmen naar het eiland dat haar kind was en iets
van vermoeidheid onderweg. De gevoelstemperatuur
van dat kind schommelde tussen de 6,7 en 2,3 en zij had
geprobeerd hem warm te houden maar dat was
jaren geleden. Nu gaf ze op wie dan ook gelukkig te maken,
niet haar verantwoordelijkheid, niet
haar schuld. Jaja, zegt hij. Het is duidelijk dat hij niet tussen
de bruiloftsgasten staat en van de taart snoept.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x