Wat een kleuren! zegt de veerman, mevrouw, ik zie blauw, rood,
geel en wit, u lijkt de vlag wel. Zo af en toe

worden we joviaal begroet, vaak door oudere heren, nog vaker
door jongetjes die tot de knie reiken en dan

naar boven klimmen. Met een lief die kleurenblind is schiet het
natuurlijk niet op. Dit is veerman no 2, de

vakantieveerman die zijn bootje van de plank heeft gepakt en op
een dag uit varen ging want ook hier zijn afmetingen

bijzaak. Het gele invalpontje kleurt zo aardig bij mij vanmorgen,
bovendien waait er een heerlijk windje en kijken we

de andere kant op als de pont brommend de wal verlaat, we zien
geen rookpluim hoewel de wolken dreigen en hij

praat gewoon door. Dat kan bij no 1 niet, die zit ingebouwd en
hoog boven het gewone volk. Kleurenblind waarschijnlijk.