Misschien volstaat het halve verhaal. Alleen het kopje koffie
in een vreemde stad, niet het hele museum of alle

straten er naar toe. Misschien is het genoeg alleen op die ene
locatie de mensen gade te slaan, hun tongval te

horen, de reparatie aan het koffiezetapparaat, het ongeduld
rondom. Om onderweg vooral te luisteren,

de mogelijkheid te hebben op elk tussenstation uit te stappen,
met niemand een afspraak behalve met jezelf.

Een herinnering die anders loopt omdat ze struikelt over een
detail. De kleur van het rokje dat ze over haar broek

droeg, een of twee zoenen, of hij zich geschoren had voor
vertrek en of hij haar nu wel dat hele stuk had

nagekeken en zij, heupwiegend, zich daar bewust van was.
Dat rokje nog recht had getrokken misschien.