Zoals spieren zich langzaam ontspannen, zo rolt het verhaal
traag weg, details vervagen, zo af en toe komt een

hoogtepunt terug dat dan later een gewone dag blijkt te zijn
met een knoopje hier en daar, een iets minder

soepel onderdeel dat eigenlijk gemasseerd moet met een drupje
olie dat heet zich verspreidt. Zo is het wonderlijk

dat een droom van jaren terug opeens voor een huppeltje zorgt,
een verend danspasje dat bijna het tempo

versnelt. Dat een struikelpartij van drie weken geleden nergens
meer voorkomt, een man uit een ander seizoen

nog regelmatig uit de lucht duikelt, een kantoorgebouw de
deuren opent lang nadat het pand gesloopt is,

de paarse jurk van een houdertje is gegleden alsof er voor een
feestje eerst nu iets passends is gevonden.