Mevrouw V. had willen weten of er vogels zaten achter het
raam, er was een zacht gekwetter, meende zij en
soms een licht geduw, aanhoudend getik in de ochtenduren
en af en toe had ze een zwart kopje gezien dat
scheef naar binnen wilde. Ze had teruggeduwd, gefloten, haar
vingers in de mond geluid was te hard maar
zoveel adem had ze ook niet meer, dus zacht gepruttel en ze
had geprobeerd het raam omhoog te schuiven of
naar opzij en toen dat niet lukte, er zat geen beweging in, trok
ze haar linker pump uit en tikte de hak in het glas.
Er was overigens niets te zien. Het parkeerterrein, de slagboom,
de muurtjes langszij waarop nog geen kind geklommen
was, een paar trieste struiken waarin een besje glom. Op een
schoen bleef ze staan, haar hoofd scheef.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x