“Het was een grote luxe geweest, onverwacht en daardoor des te opwindender, en het zou hufterig zijn om me te beklagen op de dag dat het voorbij was. Ik zou mezelf of een ander niet nog een keer het idee geven dat zij het doorslaggevende verschil vormde tussen zin en zinloosheid. Alsof dat verschil niet een interne aangelegenheid was, iets wat ik bij me droeg, ongeacht met wie ik samen was. Iets waarmee ik moest worstelen zonder het vooruitzicht dat ik ooit helemaal zeker zou weten wat het was. Met die dingen zou ik een ander niet opzadelen en ik zou trouwens ook niet toestaan dat een ander er zijn klauwen in zette.”

uit Portret van een man, Jens Christian Grøndahl, uit het Deens vertaald door Femke Blekkingh-Muller, Meulenhof, 2015