Dat je een plek kunt zijn waar iemand wat rust kan vinden
zoals een woord soms veilig en lang ingebed kan

staan tussen onzin of een kerst als feest tussen doodgewone
dagen en hij tussen twee steden in

altijd de ander bereikt. Dat je een vertrouwd bent met de
handelingen, het struikelen over een

buitengewone schoenmaat, het delen in twee, het zachtjes
omslaan van de pagina, de deur van het toilet

dit keer dicht, vloeken binnensmonds en al helemaal niet met
je middelvingers omhoog door de ruimte stampen.

Dat je opnieuw leert hoe alles dat je doet gevolgen heeft of
hoe Bijbelvast je eigenlijk bent en kinderlijk

gelukkig met het zijn op bepaalde tijden en zekere plekken
terwijl hij daar ook is, dat.