Kregen we vroeger de verbaasde opmerking of we helemaal
alleen waren, nu wordt benadrukt dat we

alleen moeten komen, de gangen leger, de wachtkamers stiller,
en afstand, overal afstand. Waren we vroeger

stoer want alleen, nu voldoen we alleen maar aan een verplichting
en was het voorheen een ongepaste opmerking, nu

is het zomaar een vaste vraag. Ondanks dat zijn we nog even
fier, maken optelsommetjes en nieuwe woorden

en kijken vooral naar al die alleen gaande mensen. Er zijn er die
duidelijk niet op hun gemak zijn, die tas en

jas en tijdschrift en handen bovenop hun schoot houden en willen
dat je de koffieautomaat voor hen indrukt, er zijn er

die nu genadeloos kunnen flirten met de baliemedewerker maar
de meesten zijn meer alleen dan onwel.