Er zal als altijd iemand een praatje maken, vergeten een
nummer te trekken en gewoon naast zijn
buurvrouw klagen over de herhaalde receptuur van een
niet werkend medicijn, nu iets luider vanwege
het rood-witte lint dat tussen hen in hangt. Er zal iemand
alvast naar de balie gaan om zich te melden,
er is vast geknoeid met het knipperend bordje want zijn
getal is spoorloos en iemand zal zich
vertrouwelijk vooroverbuigen maar niemand vinden dan
zijn losse schoenveters. Buiten zijn ze allemaal
weer vrij en rennen ze bijna om de bomen in het bos te
tellen, de een zingt en de ander gaat in zichzelf
door met het gesprek. Nog zoveel wachtenden voor u en
toch allemaal door de hoofduitgang.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x