Een vader zal zo’n stukje nooit schrijven, hij relativeert van
nature de noodzaak tot aanwezigheid, heeft

geen roze droom en behalve zo nu en dan een vispartijtje in
een wilde stroom of gewoon in de vijver in de

achtertuin waarbij ook zeemeerminnen gevangen kunnen worden,
hij houdt zijn opties altijd open, is er geen dwingende

behoefte de tijd zo nuttig mogelijk te besteden. Er zijn geen
verwachtingen, de doelstelling is om in tien jaar

klaar te zijn waarbij het onduidelijk is of dat de financiën of
het aantal kinderen betreft en hoe de

buurvrouw daarin terugkomt zal pas later een nachtmerrie blijken,
zie die opties. Waarom het toch altijd die vrouwen

zijn die zich neigen te verheffen, zich onmisbaar te weten en
reddingspogingen doen, mag hij weten.