iedereen wilde hetzelfde

Hij legde het gedicht in haar stoel en vertrok. Het was in de tijd
dat ze weinig las behalve haar eigen woorden en ze

begreep niets van het werk. Ze kende de naam niet, ze voelde
alleen een loodzware betekenis en trok haar

conclusies. Ze zagen elkaar daarna zeker twee weken niet meer.
Als je jong bent duren twee weken lang. Nu

zou ze de dagen niet meer tellen, meteen alle bundels van die
dichter in huis halen, op zoek gaan naar de verschillen

in haar eigen werk, en hem terugschrijven. Op papier was alles
duidelijker, zwaarder ook. Er zat geen

sprongetje in de afstand tussen hen, geen muziekje dat hinderlijk
in je oren bleef, geen klamme hand die

de hare hield en toch zei het alles: ze haalde hem terug. Ze dacht
toen nog dat liefde in de regels lag.