groter dan anders

Dat wat ik doe is nog steeds oefening, hier staat het, kijk maar.
Ik schrijf niet echt over liefde of verlangen of het

uitblijven van dat alles, ik spring over afspraken en vergeefsheid
heen, loop met een boogje langs alle

attributen, gooi ballen in de lucht en vergeet ze te vangen, ach als
je maar je best doet, zou iemand zeggen.

Dat wat ik doe is nog steeds niet mijn best, luister maar, hier komt
het. De zinnen die me laat invallen en op

een geel briefje op tafel geplakt worden, staan niet erg gelukkig te
zijn in het gedicht van de ochtend en toch

perfectioneer ik ze niet. Ik ben de dichters zat. Hangend over de
eigen handen is de volgorde willekeur.

Alles is een smeekbede en toch ook weer niet. Schrijven is omgaan
met mezelf, wakker worden met een boodschap.