de laatste dagen van de zomer

Op me denkt hij nog aan strijd en overheersing, het
aanvoeren van de troepen, mij zachtjes

toebijtend welke rol ik heb, naast me droomt hij de
overwinning. Ik deserteer. Over het licht

bewegen van zijn lijf valt het zonlicht, glinsterende
baan vanuit een andere wereld waarmee

mijn vingers spelen, als ik maar lang genoeg langs
mijn hand kijk, weet ik hoe ik moet

vliegen. Hij ligt er nog als ik neerstort, van grote
hoogte val, en bromt geruststellend, lacht

zelfs even. Het is dan pas dat ik mijn ogen sluit en
tel, mijn benen strek, mijn borsten terugleg,

mijn armen beschermend over mijn buik en iets van
de warmte voel die langzaam uit me loopt.