streepjes over het beeld

Of ik al gestopt was met werken, vroeg de vrouw tegenover
me, en wat of ik bedoelde

met dat het rook buiten naar de laatste dagen van de zomer?
Ze gaf me de weersvoorspelling, haar

vakantieplannen, twee kinderen, een man die opeens thuis
zat, en hoe ze vrij genomen had vandaag,

natuurlijk niet om eindeloos in een treincoupé tussen het
weiland en een dorp vast te zitten terwijl

het seizoen wisselde. Ze hield van thrillers, zei ze, had ze
mij gelezen? Ik doe het vooral voor mezelf,

antwoordde ik en wist hoe ik een niemandsland zou maken
tussen het wijkend licht en het zwarte

gat waarin wij zaten met trekkende regen, slepende voetstappen,
gillende vogels en de geur van bederf.