Misschien als je langer wacht dus telt tot hij langzaam de
knoopjes open heeft en niet aanbiedt hem te helpen,

nog wat omtrekkende bewegingen maakt in plaats van, is
dat hetzelfde als een ochtend overslaan, na

te denken over mogelijk een gedicht en niet meteen het
scherm te bevolken, kom je dan niet eerder tot

een waarheid zoals bij het diep adem halen alvorens boos
te worden? Is het niet beter regel voor regel

te herhalen zoals te beginnen met zijn mond en daarna
zacht te duwen tegen de rest, zijn vingers

uit te spreiden en na te tekenen met de jouwe voordat je
ze niet meer loslaat, wat onzin te fluisteren

kortom en nog niet te praten van de versvorm of hoe het
danst voor je ogen, dat lijf, en mee te doen?