Er zijn opmerkingen over zomeravonden en de geur van
het weiland, aardbeien die ze stal die
vlekken maakten in haar handen, er zijn kreten over het
hete asfalt van zijn stad, haar schoenen klepperend
over de bruggen, ze is niet gebleven, zij zijn niet gebleven.
Er zijn versjes waarin hij terugkomt, hij
draait zich om en om, verwart zich in de dekens, haar, hen,
voelt hoe ze op hem klimt, wat heb je aan
liedjes als je ze niet kunt zingen, iemand neuriet, hij heeft
last van zoemende muggen die met
de warmte paren, ziet opeens het rood tussen haar vingers. Er
zijn vragen die hij zich nooit stelde, besluiten
die hij nooit nam, opeens is de tijd stil blijven staan op dat
ene beeld dat doorbrandt en ratelt, die hitte toen.
Elbert Gonggrijp
10 juni 2018 — 10:48
O, wat is dit weer prachtig. Inhoud qua beeld en ideëen top! Dat laatste met dat doorbrandende beeld doet mij denken aan de tijd van de amateurfilmpjes die konden doorbranden als je die in familiekring afspeelde. Klopt toch? Jaren 70 voor mij…. Maar alles klopt weer en stemt weemoedig.
Fijn deze gelezen te hebben…
Lieve groetjes,
Elbert XXX
hans altena
10 juni 2018 — 11:19
and it burns burns burns
de zomerfilm enkel nog vlekken oranje en dan de randen verkolend
hot chilly peppers in the blistering sun
alja
10 juni 2018 — 15:44
ja, da’s weer een mooie!
alja
10 juni 2018 — 15:44
precies en te grote handen voor de spoel, x