Opnieuw ga ik door zijn huis, de kamers nu keurig
opgeruimd, de uitvergrote foto’s als
enige versiering overgebleven, de deuren open, het
bed opgemaakt alsof men kan besluiten daar
de nacht door te brengen alvorens, de afmetingen
staan erbij, de stad wordt aangeprezen, de
functionaliteit van het gebouw, daar ben je veilig,
en ik zoek mijn schrijfwerk tussen
de keurige stapels in de kast, mijn afbeelding aan de
achterkant van de lijst, mijn shirt verfrommeld
achter de handdoeken, derde plank, mijn zwarte blote
voetafdruk op het zuidelijk hout. Aanvaarding
per direct, staat er, en ik zoek hem alsof hij achter een
van de deuren kiekeboe speelt.
elbert gonggrijp
23 augustus 2017 — 08:32
Door het huis te worden geleid en dan de verlorenheid voelen als werd je erin meegevoerd… Weer mooi van leegte dit keer…
Lieve groetjes,
Elbert
alja
23 augustus 2017 — 12:01
dank je