Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

deze vertoning

Opnieuw ga ik door zijn huis, de kamers nu keurig
opgeruimd, de uitvergrote foto’s als

enige versiering overgebleven, de deuren open, het
bed opgemaakt alsof men kan besluiten daar

de nacht door te brengen alvorens, de afmetingen
staan erbij, de stad wordt aangeprezen, de

functionaliteit van het gebouw, daar ben je veilig,
en ik zoek mijn schrijfwerk tussen

de keurige stapels in de kast, mijn afbeelding aan de
achterkant van de lijst, mijn shirt verfrommeld

achter de handdoeken, derde plank, mijn zwarte blote
voetafdruk op het zuidelijk hout. Aanvaarding

per direct, staat er, en ik zoek hem alsof hij achter een
van de deuren kiekeboe speelt.

« »