De wereld wacht soms even. Vogels hangen kort nog
stil in de lucht alvorens te vallen. Een

wasje aan de overkant blijft roerloos op het balkon, een
wolkje stoom blijft recht boven de schoorsteen staan.

De hemel lijkt leeg. Ik besta nog uit flarden, ik verzamel
mij nog. In de rechter bovenhoek

maakt het zich los. Druppels huilen zich een weg langs
het raam. Een vliegtuig heeft drie knipperende

lichtjes, zijn geluid gaat hem voor. Een luxaflex wordt
scheef getrokken. Een bloesje begint te krullen,

een handdoekje waait. Een vrouw rolt uit het bed maar
bedenkt zich. De route is onzichtbaar maar

meer volgen: geluiden, vliegtuigen, stromen regen, banen
over het glas, vrouwen, schone was, werelddelen.