Dat mijn vader verantwoordelijk is voor het ontstaan
van mijn bundel, is een glorieuze maar vermoeiende
constructie, een omslachtige wijze van

uiteindelijke erkenning, een aanwezigheid die lang
tastbaar was. Dat zijn keuzes zoveel sporen achterlieten,
wist ik maar nu is daar het opgespatte

grint waarop de Zweedse deugdelijkheid geparkeerd
staat en heeft het beschrijven van onze gezinsauto mij
een uitgever gebracht die

met zijn Scandinavische voorkeuren ons opeens ziet
rijden. Mooi is hoe het bochten maken gaat, hoe ook
hier mijn moeder meerijdt, het leren etui

met de tekst ‘rijd voorzichtig, denk aan ons’ nog op
het dashboard geplakt, fotootjes van kindjes die stralend
waarschuwen en de nonchalance van

mijn bestuurder het ultieme vakantiegevoel. Opnieuw
brengt het mij de kronkelwegen uit mijn jeugd alsook
zijn vraag, ‘is het allemaal voor mij’ en

terwijl ik toen ontkennend antwoordde, ben ik er nu van
overtuigd. Hij kon veilig zijn plek veroveren boven mij
en nog wat hellingen nemen.

 

 

“Watervis: ik werd getriggerd door een gedicht waarin een volvo amazon voorkwam. toen ging ik haar in de gaten houden, ze overtuigde me telkens weer.”
Er zit nu een bestelknop op de Facebookpagina van de uitgever.