Later zou ik zeggen dat het geen goede keuze was, een
onverklaarbare behoefte. Vriendschap,

beweerden wij, het lezen van dezelfde boeken, het eten
met onze handen, het tegelijkertijd

volwassen worden. Het zoeken naar antwoorden op
vragen van een ander. Maar het was toeval.

Het was een eenzame avond met geluiden op de gang
en ik was klein nog. Buiten ruzieden twee

mannen onder het raam, een stem viel weg, mijn mamma
belde. Het leek even alsof hij gestuurd was.

Ook toen dacht ik dat er een andere oplossing zou zijn
en het was niet zozeer dat ik alleen deze nam,

het was niet hem maar de nacht en haar ruimte die om mij
hing en die ik binnenliet.