Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de grappenmakers

Dan sloop hij naar het bed en vouwde zich op mij,
heet van water, zon en verlangen. Ik deed

alsof ik sliep. Ik had alle voorbereidingen gehoord,
het lange douchen, het schuiven van

deuren, het slordig afdrogen, het kletsen van de voeten
in mijn gang, het zachtjes sluiten van het raam.

Dan was hij even groot, gespiegeld aan mijn lijf, armen
en benen uitgespreid, handen op elkaar, mond

in mijn nek. Dan opende hij mij, hield mij met zijn
gewicht in positie, verhief zich, gromde,

stootte tot zijn hoogtepunt en ging weer liggen zonder
zich terug te trekken. Dat en die

sluipende verwachting, de schroeiende hitte, dat passen
zonder te meten, dat doen alsof

ik niet aanwezig was terwijl elke vezel van mijn lijf
hem wakker hield en ons telde.

 

 

« »