Als onbezoldigd medewerker aan grootse plannen,
intieme projecten en grensoverschrijdend

beeldvermaak, zijn wij altijd oproepbaar en in staat
de dagelijkse beslommeringen te laten

liggen. Soms reikt een arm nog zo ver dat zij de
was uit het apparaat kan halen terwijl

wij hummend zijn akkoord op de lijn werpen, soms
ook schakelen wij

alle functies uit tot het sonoor stemgeluid met een
droge klik wegvalt en wij opeens weer

weten wie wij waren en waarom alleen veel vermoeider
dan daarvoor. Zo lagen wij daarnet over

de strijkplank dwars in een mouw toen wij tot de orde
geroepen werden, verkozen tot

hulpje van het jaar. Onduidelijk alleen hoe onze status
morgen is en met welke opdracht.