de afdruk van die hand

Wat we doen is steeds kleine stukjes maken van
Een groot geheel zoals we boterhammen in blokjes
Snijden als we heel klein of

Te oud zijn geworden, een hand schuift ons naar
Binnen of ook wel spelen we aannemer met torenflats
Met alle mogelijke

Gevaren van dien: instorting, bedelving, onderkoeling
En dan weer wrijven we over onze maag en kirren
‘lekker’ en geven

Tekens dat het niet genoeg is, zo sta ik stil op momenten
Dat ik springend voor hem beweeg en huil ik later om
Meer dan

Wind alleen, zo kan ik verdwijnen om een hoek terwijl
Ik de bocht nog maken moet en stampvoet ik op een
Plek waar hij

Mij nog vereert, zo kan hij mijn snelle loop vertragen
En ook wel, mijn traag wuivend gebaar in iedere
Gewenste snelheid verkrijgen