“De pretentie dat een roman het leven wel eens even bij de lurven zal grijpen, is belachelijk; er zijn televisieseries die dat beter kunnen. Ik wil de werkelijkheid helemaal niet vastpinnen, het is al erg genoeg dat ik erin moet leven. Een roman moet iets anders doen: een belangrijke ervaring van de auteur coderen in de vorm van een plot met personages.”
Pieter Steinz, haalt in ‘Giftige leugens en etterende geheimen’ een uitspraak van Jonathan Franzen terug naar aanleiding van een oude vraag of hij streefde naar de Great American Novel; verder de recensie over de nieuwste van Franzen, ‘Purity’.
hans altena
13 september 2015 — 11:08
dit is dan waarom ik geen schrijver ben, ik codeer niet, construeer geen plot met personages als uitsplitsingen van mezelf, ik speel geen spel (altijd hekel gehad aan spelletjes, ook als kind al) want mij grijpt het leven me bij de lurven en ik grijp terug, dat is al wat ik doe, mijn hele leven lang en ik breng dat onder woorden
alja
16 september 2015 — 06:12
maar je bent een schrijver!