Het begon misschien als een grapje, een
soort van ‘ommekeerdag’ zoals
heel vroeger toen ze nog klein waren. Lichte
jaloezie op ons opblijven en
groter zijn en daarom ruilen van plek voor
één keer. Daarna bleven zij
de ouder en dus wijzer. Ik had moeite met
gezag, hun handen bleven mollig,
hun gezichtjes zo lief. Eentje beweerde nog
altijd te doen wat ik zei maar
hun beraad duurt al jaren en het vonnis is
al lang geveld: oude hippies zijn
goed in vrije liefde maar commercieel en
beleidsmatig hopeloze mutsen.
hans altena
8 september 2015 — 08:13
ze mogen de hele klotezooi overnemen… heb ergens een plekje waar ze niet kunnen komen, maar soms heb ik nachtmerries dat dat onbeheerst gaat groeien… nu maar hopen dat jouw woorden ergens anders over gaan (sorry, ben in een cryptische bui, zo een waarin je niet eens om een taartje vraagt (houd ik sowieso niet van))
alja
8 september 2015 — 10:05
ik wel maar geen sorries, nachtmerries overdag, x