Om niet te schrijven, verzon ik allerlei.
Om niet in zijn armen te vallen,
bijna zo verleidelijk als het nieuwe verhaal,
oefende ik mij. Ik stond uren
stil, bijna op één voet, en deed alsof ik
gezond bezig was. Verstandig,
dat ook. In een droom kleedde men mij
alsof ik een clown was. Later
bedacht ik me dat er mensen zijn die bang
zijn voor dit kostuum.
Ik tilde attributen op mijn hoofd, schikte
rokken, had maar één been om
over te struikelen. Hij lag uitgestrekt in
een veld, beschreven met uitroeptekens.
hans altena
13 maart 2015 — 16:54
je zienerschap ontplooit zich hier weer mooi
alja
14 maart 2015 — 15:51
the wicked messenger