Net als in een droom waarin je figuren
benoemt met de naam van

een bekende maar niet zeker weet of ze
het zijn, iets doet je denken aan

maar is het gezicht hetzelfde, zo geef je
voorwerpen de herinnering van

toen: een plastic stoel uit de keuken waarvan
de rand loslaat, waaraan je peutert terwijl

het grote-mensen-gesprek onbegrijpelijk
verder gaat zoals in die droom

waarin baby’s gevoed moeten die allang
groot geworden nu voor jou

zullen zorgen zodra je wakker bent en
de stoel losgelaten hebt.