de kijkrichting hetzelfde

Een intrigerend wit briefje op het raam bij de
buren, het raam waarachter niets

leeft nog, met rode viltstift en halverwege alsof
je niet echt binnenkijken mag maar

wel de tekst moet lezen en dan niets anders kunt
dan weglopen, hoofdschuddend.

Toch komt niemand dichterbij, een auto staat
al weken scheef geparkeerd in de tuin,

een kat steekt dwars over, het felle licht aan de
schuur reageert op geen enkele beweging.

In de tuin een zomerhuisje inclusief balustrade
en bloemenbakken en een liedje, daar

een tweede tekst alsof er een gedicht gemaakt
is door vertrekkende bewoners.