Vaak zie ik haar lopen, schort vol appelen
Aan haar voeten de witte klompjes, de
Blik naar omhoog, vogels, stand van de maan
De zon, de wolken
Ik denk in kleuren zoals het rood van zijn halsje
De stippen op zijn vacht, het zwart wat
Vaal geworden en dan de pootjes stijf omhoog
Met een voet schuif ik voorzichtig het lijfje
Op de schop, het aanraken doet me trillen
Hij viel uit de lucht
Mijn moeder had haar ogen dicht, ik hoorde
Haar val, zoals de takjes braken voor het kruisje
Bernard Dov Wisser
30 juni 2014 — 08:35
Good Morning Dear Freind..I love the imagery in this posem it is particuliarly touching to me becasue last night I posted in Facebook, an announcement of my Mom and Dad’s 85th Wedding Anniversary both long away. So I have been getting similiar images since, more than usual… Thank you for the little touching wonders you share with us and the world…
alja
30 juni 2014 — 09:11
you’re welcome, imagination is a gift, hugs