Hij zegt dat ik een echte schrijver ben en
Leef als zodanig, ik weet

Het nog zo net niet, er is wind die de roze
Bloesem reeds weg waait

Wind die het pad naast de molens doet
Slingeren, het water

Opstuwt, wind die stoot en trekt aan mijn
Lijf, mijn wangen rood kleurt

En hij is nergens, als ik een echte schrijver
Was, bedoel ik, had hij

Dan niet zijn hand op mijn rug gelegd en
Me voortgeduwd, mijn

Laarzen uitgetrokken bij thuiskomst en
Me neergelegd?