In wit melklicht drijft de maan
als ijs in een glas pastis.
Er gebeurt niets meer, maar alles is
er nog wel. Even.

In de verte geeft vuurwerk aan
met hetzelfde zachtploffende ‘plok’
waarmee een Fransman het heeft over ‘belle époque’
hoe kort de tijd is om voorbij te gaan

en hoe lang één enkele seconde.
Daden moet je zo verfijnd begaan als zonden.
Hebben wordt iets wat je moet doen

met de voorzichtigheid van vrezen,
zoals zijn is: in een boek gelezen hebben, en daar
behoedzaam een ander, misschien wel jezelf, van wezen.

.

Herman de Coninck, Belle Epoque,
Met een klank van hobo