Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

genadeloos

Niet wetend hoe het verder moest, ging hij
Gewoon verder, de twijfels een konstante:
Wat zou hij eten vanavond

Of met wie, wie zou hij spreken vandaag of
Niemand, wat zou hij doen de hele dag of
Niets, later zou hij verklaren dat hij tijdelijk

Een hond had die hij uit moest laten, zij zouden
Verdwaald zijn in de wijk, bij terugkeer was
Het beest verdwenen, hij wist niet hoe

Hij lopen moest maar hij was toch weer thuis
Nu, absoluut zeker zou hij nooit zijn maar hij
Kende zichzelf, je kon

Een maaltijd overslaan om de keuze te beperken
Je kon een vrouw vergeten om een beslissing
Uit te stellen, maar niet weten hoe

 

 

« »