Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

een nieuwe gedaante

Zo moet het voelen als je tegen de grond
Gedrukt met een voet op je

Borst, als afscheidskadootje nog een hartje
In je lijf gekerfd krijgt

Een scherp mes huist tussen mijn leden en
Elke keer weer verwacht ik

Niet anders, mijn hand gaat automatisch
Naar de zere plek als ik

Nog handen heb om mezelf te houden, dan
Rol ik om en om

Geen afdruk van de belager, geen gewicht
Dan mijn eigen

Dan hard wegrennend van de plek die voorgoed
Mijn eigen kuil vormt

 

« »