Chris Duinmeijer

 

Bij het wachten op de zomer
renden de bloemen mij voorbij
barstten bladeren uit
tot groene kleren voor de naakte bomen.

Straks kijk ik naar andere kleuren
en vraag me af
wat er voorbij kwam razen
heb ik wel opgelet
was dit het echt
is het alweer voorbij

Duizenden populieren
ritselen in de wind
overal staan de pluimen
getekend tegen de blauwe lucht
ze ruisen met miljoenen bladeren
straks vallen ze weer
en heb ik ze niet geteld…

Petra van Rijn

 

Dit beeld van steen
is meer werkelijkheid dan
de man
die het gevormd heeft

Na zijn dood heeft hij niets
van betekenis meer gemaakt

Een plakboek voor de koude nachten

Als al het leven
op aarde te danken
is aan de zon

Zo ook dit gedicht

Dan is dit gedicht niet van mij
maar onaf

Kees-Jan Sierhuis: Dat is ook zo iets