Het is raar mijn gedichtenbundel als werkboek
Terug te zien, gedeukt en uitgevouwen, op de
Kop gelegd en vooral

Open, stukjes zin verdwijnen in haar aantekeningen
Waaruit ze me leest, aarzelend maar doelgericht
Mij herhalend

En natuurlijk zijn er de vragen, hoe lang al of
Waarom en met welk gewenst resultaat  en wat
Of wie ik nu

Eigenlijk ben, ik hoor mezelf antwoorden terwijl
Ik middenin het gesprek zit, ik zie mezelf weglopen
En even nadenken, dan

Zit ik op het bankje in de zon terwijl ik mijn eigen
Huis in kijk, de ogen toegeknepen is het nog altijd
Herfst, op tafel haar

Attributen, haar pen strijkt langs mijn papieren en
Vult mij in, kruisjes in open cirkels terwijl ik
Smiley’s teken

schrijver Margrethe Venema ontmoette mij in haar
interview over geluk